Zupa minestrone z zielonym pesto – smaki prosto z Włoch

Zupa minestrone z zielonym pesto to pomysł na szybki, lekki, ale sycący obiad. Doskonale sprawdzi się w trakcie letnich dni. Do jej przygotowania przyda Ci się głęboka patelnia. Przepis powstał we współpracy z Pracownią Smaku.

Co jest potrzebne na zupę minestone z zielonym pesto?

50 g cebuli
50 g marchwi
50 g selera
50 g pora
50 g ziemniaków
50 g cukinii
1 ząbek czosnku, rozdrobniony
½ puszki posiekanych pomidorów pelati
1 łyżka pasty pomidorowej
½ l wywaru z warzyw
oliwa
oregano, tymianek
liść laurowy
goździki
sól i pieprz

Pesto

Orzeszki pinii
Świeża bazylia
2 łyżki tartego parmezanu, grana padano lub pecorino
oliwa extra virgin
3-4 ząbki czosnku

Jak przygotować zupę minestone z zielonym pesto?

Zacznij od przygotowania pesto. Orzeszki pinii przesmaż na patelni. Następnie zmiksuj je z bazylią, serem, oliwą i czosnkiem, aby uzyskać jednolitą pastę. Możesz je podawać nie tylko do zupy, ale też np. do makaronu.

Warzywa pokrój w drobną kostkę. Na oliwie podsmaż cebulę oraz czosnek, a następnie dodaj pozostałe warzywa i smaż kilka minut. Dodaj pastę pomidorową, pomidory oraz wywar warzywny. Zupę zagotuj, a następnie zmniejsz moc kuchenki. Gotuj do zmięknięcia warzyw. Przypraw do smaku, a następie serwuj na stół w talerzach, wraz z pesto z bazylii.

Skąd wywodzi się zupa minestrone?

Zupa minestrone wywodzi się ze starożytnego Rzymu, gdzie stanowiła podstawowy posiłek ludności chłopskiej, gotowany ze składników łatwo dostępnych na targach i w ogrodach. Wówczas była to prosta potrawa z warzyw, soczewicy, cebuli i oliwy z oliwek, bez mięsa i makaronu. Z czasem, wraz z rozwojem rolnictwa i pojawieniem się nowych składników (jak ziemniaki, pomidory czy fasola z Ameryki), minestrone zaczęła ewoluować. Dziś nie ma jednej wersji tej zupy – każdy region Włoch tworzy własną odmianę, zależną od sezonu, lokalnych produktów i tradycji. W Ligurii dodaje się pesto, w Toskanii fasolę cannellini, a w Emilii-Romanii często makaron. Minestrone to nie tylko danie, ale także wyraz włoskiej filozofii gotowania: prostoty, sezonowości i poszanowania składników.

Jakie sery można wykorzystać do pesto?

Do pesto najczęściej wykorzystuje się trzy sery: Parmigiano Reggiano, Grana Padano i Pecorino Romano. Parmigiano ma łagodny, orzechowy smak i kremową strukturę, która dobrze łączy się z bazylią i orzeszkami. Grana Padano jest podobny, lecz nieco delikatniejszy i tańszy. Pecorino Romano, produkowany z mleka owczego, jest bardziej słony i ostry – nadaje pesto wyrazistego charakteru.

Wybór sera wpływa na profil smakowy sosu: parmezan sprawdzi się w klasycznym pesto genueńskim, pecorino podkreśli pikantność, a grana padano nada całości łagodnej głębi. Można też mieszać sery, by uzyskać zbalansowany efekt. W kuchni wegetariańskiej warto sięgać po sery bez podpuszczki pochodzenia zwierzęcego.

Co jeszcze można dodać do pesto?

Do pesto można dodać różne składniki, które zmieniają jego smak, kolor i zastosowanie. Oprócz klasycznej bazylii i orzeszków pinii popularne warianty zawierają rukolę, pietruszkę, jarmuż, szpinak lub nawet miętę. Zamiast orzeszków pinii można użyć orzechów włoskich, migdałów, a nawet pestek dyni. Do wersji pikantnej dodaje się papryczkę chili, a do cytrusowej – skórkę z cytryny.

Modyfikując proporcje i dodatki, pesto może być łagodniejsze, bardziej ziołowe, orzechowe lub wyraźnie kwaśne. Dzięki temu sprawdzi się nie tylko do makaronu, ale też jako marynata, dodatek do pieczywa, sos do warzyw lub baza do zup.

We współpracy z:

Pracownia Smaku w Katowicach

Autorka przepisu: Jola Kleser
Zdjęcia: Karol Fatyga Fotografia
Miejsce warsztatów: Pracownia Smaku Jolanty Kleser, ul. Kościuszki 12/oficyna 9 w Katowicach